Indrukken

Tjonge wat veel indrukken!
Ik was erg blij met het reisgezelschap met wie ik op het laatste moment nog in contact ben gebracht. Twee wat oudere dames die al verschillende keren naar Jemima zijn gereisd. Het was een voorspoedige vliegreis en eenmaal op Tel Aviv geland werden we eerst met een trolleybus naar het daadwerkelijke vliegveld gereden. Hoe dat precies zit, moet ik nog eens uitzoeken. Daarna is het een kwestie van visum ophalen, koffer van de band, door de douane en dan geld pinnen. Niet vergeten om eerst het pinautomaat op 'English' in te stellen, anders moet je het doen met je beste Arabisch.

Met de eerste shekels die ik in handen kreeg, heb ik meteen een Rav-Kav-kaart gekocht en laten opwaarderen.
Met de Rav-Kav-kaart kun je dan vervolgens in twee en een half uur met trein, tram en bus in Beit Jala komen, tenminste als je dus een reisgezelschap hebt die je dit allemaal kan vertellen en de weg weet op de verschillende stations.
Anders had ik het misschien ook wel uit weten te vogelen maar dan was het me niet in die tijd gelukt.
Onderweg heb ik veel geleerd over de Arabische cultuur, het zijn soms maar kleine verschillen maar het zijn er wel veel.

Na een reisdag heb ik mezelf een rustdag gegund. Nou ja, rust... de volgende sessie indrukken stond alweer voor me klaar.

Een eerste kennismaking op school/dagbesteding Eber, een eerste wandeling naar de supermarkt, een nadere kennismaking met de twee Nederlandse dames die hier twee maanden zullen blijven. Daarna even terug naar mijn eigen vertrek om vervolgens in de namiddag weer op pad te gaan met de dames. Nu gingen we ergens koffie drinken, een wandelingetje door de buurt maken en nog even naar de groentewinkel. Ik ben blij dat ik het allemaal even heb gezien maar ik zou het nu niet weer terug kunnen vinden. Alle huizen en gebouwen zijn met dezelfde steensoort in dezelfde stijl gebouwd, alles lijkt hier op elkaar.

Woensdag was dan mijn eerste echte werkdag. En opnieuw stond er een sessie indrukken op me te wachten. Er was een docent ziek, fijn als ik het klasje even kon overnemen. Inmiddels had ik mijn Arabisch met drie woordjes uitgebreid en gedurende de dag heb ik er nog eens vier bijgeleerd. Toch fijn om achter de hand te hebben als je alleen bent met de kinderen. Niet dat ik veel aan deze zeven woordjes had in de pauze met de collega's, dan versta ik een enkel zinnetje wat ze voor mij in het Engels zeggen maar over het algemeen gaat het heel hard, gezellig door elkaar heen in het Arabisch.

Ik hoop elke dag opnieuw indrukken te mogen ontvangen maar ook dat de intensiteit ervan binnenkort afneemt.
Routine is dan soms ook best fijn. Gelukkig ben ik hier lang genoeg om alles rustig te laten bezinken.